Өлең, жыр, ақындар


Атасы мен анасы,
Миллионнан көп баласы.

Жұлдыз



Бір байдың мың қойы қоздайды екен,
Біреуі біреуінен озбайды екен.
Болғанмен алтын астау, күміс күндеу,
Болғанша қиямет қайым тозбайды екен.

Жұлдыз



Бірталай тары шаштым там басына,
Әуре болып толтыра алмай қамбасына,
Қиыстырып өлеңмен жұмбақ қылдым,
Ойлағандар мәнісін аңдасында.

Жұлдыз



Таң атқанша тары шаштым.

Жұлдыз



Біз, біз, біз едік,
Отыз арба қыз едік,
Бір тақтайға жиналдық,
Таң атқанда жоқ болдық.

Жұлдыз



Шым-шытыр,
Шиедей қотыр.

Жұлдыз



Тақиям толған сөк,
Ерте тұрсам дым да жоқ.

Жұлдыз



Етегім толы сөк,
Ерте тұрсам жоқ.

Жұлдыз



Біреуде отряд көп сан жетпейді,
Күндіз олар ешкімге көрінбейді.
Мізбақпай ұзақ түнде күзетте боп,
Тұруға бір орында ерінбейді.

Жұлдыз



Көп моншақ үй үстіне қойдым шашып,
Қарасам толып жатыр көзін ашып.
Үйіме сәулеленіп түссе жарық,
Кетеді әлгі моншақ бәрі қашып.

Жұлдыз



Үй үстінде ұсақ тас.

Жұлдыз



Тақырда Аймағамбет өліп жатыр,
Қасында есек жемі толып жатыр.

Ай мен жұлдыз



Әуелі айтатыным асыл шөлмек,
Бір толып, бір азайып қайта келмек.
Сарайда жанып тұрған сансыз шырақ,
Адамға оңай емес санап білмек.

Ай мен жұлдыз



Тақырда тайдың ізі,
Айналасы қойдың ізі.

Ай мен жұлдыз



Көп бауырсақ ішінде бір қалаш.

Ай



Тап-тап, табан ақ,
Табаны жалпақ қоян-ақ,
Тайшыағардан су ішіп,
Туып тұрған дуадақ.

Ай



Он төрт - он бес жасында
Адамның басындай.
Бір және отыз жасында
Адамның қасындай.

Ай



Кейде орта, кейде толы бір тегене,
Көрінер кейде күндіз, кейде түнде,
Бетіне ақ шағыдан перде тартқан,
Балалар, ойлап қара, бұл немене?

Ай



Күндіз күннен таярмын,
Түнде әлемге аянмын.

Ай



Қонақтап күнде келер су бетіне,
Пар келмес гауһар заты келбетіне.
Сәулесі су жүзінде дірілдейді,
Тамаша қарап тұрсаң суретіне.

Ай