Малта
Құлыншақтай қу шұнақ,
Құйрық-жалсыз, сұр шұнақ.
Балаға берді апасы
Сұрша малта, жұмыршақ.
Нәйім-нәйім бауырсақ,
Қойға қарай жүгірсек,
Қой ішінде көк ісек,
Жақсы бала малсақ,
Міндім де осырақ қоңыз аяңдаттым,
Болдыртып аяғына қоянды аттым.
Апырым-ай! Сол қоянның семізін-ай,
Көтеріп қоңызыма қоя алмаппын.
Өлеңінде арқау ғып сай қылдырып,
Көрмеген халық жайын жай қалдырып.
Мағжанды жырлап өтем сол себепті,
Өктем жырдың өзегіне айналдырып.
АНАШЫМ БІЗДІ ТАСТАП КЕТКЕНІҢЕ,
ӘЛІ КҮНГЕ СЕНБЕЙМІН,СЕНІ ІЗДЕЙМІН
АРАДАН 11ЖЫЛ,ӨТСЕ ДАҒЫ
МЕН ҮШІН,МҰНЫҢ БӘРІ
ЕЙ АДАМДАР,ҚҰЛШЫЛЫҚ ЕТ....
ҚҰР ҚАЛМАЙ,АЛЛАНЫҢ КЕШІРІМІНЕН.
НҰРҒА БӨЛЕН,БЕС УАҚЫТ НАМАЗБЕНЕН,
ҚАЙЫРЫМДЫЛЫҚ ІС ЖАСА...!!!
Екі мың төрттің жаңалығын оқыдым
Оқыдым да, көңіліме тоқыдым
Ойлап тапқан айналайын ағадан
Жеттіме екен мақсатына осы күн?
Мен, Шаттықпын, тек жүретін шаттанып
Ұстазбын деп айта аламын мақтанып
Өзгелермен тереземде тең болар
Қалмағанмен жыр жолдарым жатталып
Түбек пен шүмек ежелден,
Тал бесікте сәбидің,
Жайлылығын күзетіп,
Қойған кезде «кіш» етіп,
Бозша шіркін, керемет қой қашанда,
Таң қаласың ауасына барғанда,
Кешкі кезде ауласында отырғанда,
Шабытына шабыт қосар жазғанда.
Тағы да қолыма қалам алдым,
Бұл жолы саған ғана арнап жаздым.
Танысқанда өзіңменен білесің бе?
Жарқын шыққан дауысына ғашық болдым
Аяулы ана,
Сағындым сол мөлдіреген көзіңді,
«Боташым» деп еркелеткен сөзіңді,
Сағындым ғой, сағындым жан ана,
Танысқанымызға көп болмады,
Әдемі екенсің көріктім-ай.
Жүрегімнің гүлі әлі солмады,
Қарай бергім келеді көркіне.
Ағысымен алып кетті өмірде,
Мені мақтан етеді мына өңірде.
Атағым шығып асқақтап жатса,
Анама раxмет әкелген мені өмірге.
Мына бес күн жалғанда,
Тағы да жүрек алдан ба.
Қайда мені жетелеп барасың?
Көңілім сенен қалғанда.
Сырттан қарап жүріп өзім тамсанамын
Көңілімді көтеру үшін іштей ән саламын
Талдықорғанның қыздары шет-шетіннен әдемі
Қарап тұрып кейде,өзімде таңғаламын.
Отырмын терезеге қарайлап,
Таң атты міне арайлап.
Паx,шіркін! ...Айналайын мен,
Саған жаздым талай xат.
Асқақ еді бала кезден арманы
Кітап оқып ататұғын таңдары
Тек білсем деп ұмтылатын биікке
Алдыңызда Əділбайдың Ардағы
Жауынгерміз біз айбынды,
Қаһарымыз қар бораған.
Ұлы дүбір майдан туды,
Дабылдата соқ барабан!
Кеудемізде кек қайнаған,
Кекпен өзен отқа айналған,
Қаһарлы айқай салған шуды,
Дүниеде кім ашулы?—
Асқар тау әкең болса жанға тірек,
Анаң жүрсе қасыңда арқа сүйеп.
Қайғы кеп қабырғаңға соқтығысса,
Жанұяң - демеу болар үлкен жүрек.
Кең далада тұрақтаған ел болып,
Егемендікті қолға ұстаған ту қылып,
Билік еткен сахнасында құрлықтың,
Жасай берер, тәуелсіз ел мәңгілік!!!
Нан менен бидайға бай жер,
Ата-баба еңбектеніп төкті тер.
Қасиетіңнен айналдым,
Сүйікті менің, туған жер.
Аспан мен Жер арасын
өрт қаптады жалыны жаландаған,
көңірсіді құйқадай адал далам.
Бір-бірінің қанынан ұрттамаса,
Бақ болып қонған төріме,
20 жыл көрік берген жеріме,
Арман қала Астанам
Құт-береке шаш еліме!
Ақиқатты ұран қылып, жасқанбаған шындықтан,
Бойын үрей билемеді, ақса-дағы сұмдық қан.
Қазағымның жанашыры бола білді қайсарлы,
Ол секілді жан болмаған рухы асқақ айбарлы.
"Қарашы жүзімде бақ кектенбедім,
Сабырым да шықпаған шектен менің" -
Дейтін жандар басқаның бақыты үшін,
Жүреді екен астында бетперденің.
Мұсылманбыз!
Мың шүкір бір Аллаға,
Атам сəжде еткен жер ұлан дала.
Бұл күні Исламды бұлақ десек,
Исламды көп жандар ырыс дейді,
Неткен ғажап, сеніммен жүріс дейді.
Сөз қозғасаң "бəрі де дұрыс!" - дейді,
Неге дұрыс болуға кіріспейді?!
Өтері анық Алла берген өмірің,
Ескеріп бір қарап жатыр соны кім?
Бірі теңге, бірі сақтап доллорын,
Бірі болса баптап жүр ғой көлігін.
Əйелдер көп бұл жақта да, о жақта.
Сонда əйелдер сан бойынша озат па?
Жо, жоқ санға қарамайық,
Сапаға!
Мен де кетем, жаралдым пенде етімен,
Сенде кетіп барарда тербетілем.
Ажал келсе хабарсыз жендетімен,
Жоғаламыз алаңсыз жер бетінен.
- Әл-Хорезми
- Бауыржан Момышұлы
- Дейл Карнеги
- Құтып
- Дінмұхамед Қонаев