Өлең, жыр, ақындар


Қайда жүрсең,
Қосарлана шабады.
Үйге кірсең,
Босағада қалады.

Аяқ киім



Іші жыртық,
Сырты тыртық.

Кедейдің киімі



Ерте тұрдым,
Алып ұрдым.

Етік



Жайсаң - түңлік,
Жисаң - діңгек.

Қолшатыр



Дөңгелек өзі,
Төртеу көзі.
Ұстайды мықтап,
Тұрғанды сырттап.

Түйме



Киімдегі қуыс,
Ұсақ-түйекке ыдыс.

Қалта



Қандай байлық ішінде,
Барын өзім білетін,
Қоймалар көп үстімде,
Көшіп бірге жүретін.

Жанқалталар



Аузы біреу, бес құдық,
Қыстыкүні бойлатам,
Бесеуіне бес құрық.

Қолғап



Есігі біреу,
Бөлмесі бесеу.

Қолғап



Қаз-қатар тесігі бар,
Қалпақсыз есігі бар.
Көмейінде тілі бар,
Аузын буар жібі бар,
Кеме сынды пошымы,
Білсең айтшы, осыны?

Бәтеңке



Күні бойы жүргізеді,
Үйге де кіргізеді.
Бірақ, өзі ізетті,
Босағада қалып
Шығуымды күтеді.

Аяқ киім



Күндіз
Таяғымды қаптаймын,
Түнде
Босағаға тастаймын.

Аяқ киім



Іші - егіс,
Сырты - тегіс.

Тон



Сырт жағына зер жіппен,
Көз тартатын көрікпен,
Ою-өрнек бастырған,
Шалқасынан тастаған,
Кәдімгі сырлы тостаған,
Қойсаң егер төңкеріп,
Төңірегін көмкеріп,
Тостағандай бос тұрған,
Киіз үйден аумайды,
Басқұрмен бастырған.

Тақия



Әшекейлі күбіні,
Үюлі тұрған шөмеле,
Кигіздім биік төбеге.

Сәукеле



Әжеме өң берген,
Жиегін көмкерген.
Етегі желкендей,
Киім еді ол нендей?

Кимешек



Ортасы күмбез.
Іргесі тегіс-ті.
Күннен қорғайды,
Шындағы егісті.

Қалпақ



Адамның сәні,
Онсыз жоқ мәні.

Киім



Артында құйрығы бар,
Төреден бұйрығы бар.

Жаулық, кимешек



Артында құйрығы бар,
Төреден бұйрығы бар.

Жаулық, кимешек