Өлең, жыр, ақындар


Жол үстінде егіз өрім,
Қамшы жатыр сегіз өрім.

Жылан



Адамға серік,
Күзетке берік.

Ит



Денесіне қапталған,
Сырты түбіт тоны бар.
Дыбыссыз кіріп шығады,
Бүкірейген жоны бар.

Мысық



Еріксе,
Құйрығымен ойнайды.
Зеріксе,
Ұйқыға бір тоймайды.

Мысық



Қоңырқай жүні бар,
Терісі өте бағалы.
Аязды күні жылынар,
Киім тіккен жағалы.

Жанат



Бұтақтарға секіріп,
Әр жерден қылт етеді.
Кейде жаңғақ кеміріп,
Жоғары өрлеп кетеді.

Ақтиін



Желемік күнгі толқындай,
Бұйрасы бар,
Төл тоны.
Бағалайды алтындай,
Киім тігіп, ел де оны.

Қаракәл елтірісі



Көріп тұрар бар ауыл,
Бір тауда қос қарауыл.

Түйе өркеші



Иір-иір денесі,
Сахараның кемесі,
Ащы шөптер тамағы,
Шөлге шыдап бағады.

Түйе



Иір мүйіз,
Сүйір мүйіз,
Ай қабақты,
Май бұғақты,
Тұла бойы
Бұқа мойын,
Бұл қандай түлік,
Сен де оны ал біліп?

Қошқар



Түрі жылқы бейнесі,
Жолақ-жолақ жейдесі.

Зебр



Қаймықпайды күшті аңнан,
Қорқады тек тышқаннан.

Піл



Тік жардай түсті,
Шұбатылған
Тұмсығы күшті.
Таситын жүкті,
Бұл қандай мықты?

Піл



Түлкі ұқсас тұрқы,
Бір тоймайтын құлқы.
Аңдитыны тастан,
Құс пен тышқан.

Қабылан



Жез бейнелі өзі,
Кең дала еркесі,
Мөп-мөлдір көзі.

Киік



Мүйізінен таралған,
Жанға шипа дәрі алған.

Марал



Төбесінде қу бұтақ,
Алар екен кім бұтап.

Бұғы



Ат та емес, ит те емес,
Тістейтінін қайтерсің.

Тышқан



Кішкене ғана бойы бар,
Айналдырған тоны бар.
Қанар қапта не болса,
Бәрін жейтін ойы бар.

Тышқан



Ары жүгір қара шарт,
Бері жүгір қара шарт.
Тал түбіне тасталған,
Жылқыны қарнына қыстырған.
Түйені ерніне жапсырған,
Мұрты бар, сақалы жоқ,
Айт дегенде аяуы жоқ.

Құндыз