Өлең, жыр, ақындар


Алуан түрлі түсі бар, сырты қатты,
Адамзат жеуге құмар, өзі тәтті.
Тоқсан күнде толықсып, күні бітіп,
Есепсіз ақты-қара бала тапты.

Қауын, қарбыз



Қолымда сақинам бар алшығарай,
Қойды қасқыр жейді екен қан шығармай.
Бұл жұмбақты қайсы жігіт табады,
Сол жігітке тиемін мал шығармай.

Қарбыздың тіліктері, қарбыз, пышақ



Ара-арасы ақпа тіл,
Арасынан тастап тіл.

Ала қарбыз



Жерде жатып желіндейді,
Күзге дейін желінбейді.
Үндеместен төлдеп жатыр,
Су бермесең шөлдеп жатыр.

Қарбыз



Өзі аласа, семіз, майы жоқ,
Терісі қалың, жүні жоқ.

Қарбыз



Бір шар бар кіріп шығар есігі жоқ,
Су ішер, нан жемейді, тамағы тоқ.
Ішінде көп балапан етер мекен,
Ас қылып сойып жесең балдай екен.

Қарбыз



Соғым үшін сайлап қойдым,
Бордақылап байлап қойдым.

Қарбыз



Сары қызым көгенде тұрып семірген.

Жалбылша



Мұнда тау,
Онда тау,
Ортасында көп шөп.

Пісте



Қол басындай ағашта
Сансыз адам байлаулы,
Санасаң саны бар,
Аяғында жаны бар.

Жүгері



Жерден шығар көгеріп,
Беліне қылыш байланып.

Жүгері



Бойы бір қарыс,
Сақалы екі қарыс.

Жүгері



Пәре-пәре болды,
Басы айналып жара болды.
Бастарына жүн шығып,
Басымызға бәле болды.

Жүгері



Мынау неге мұңаяды,
Бір жағына қыңыраяды,
Аузы-басын түк басып,
Тұмсығы неге қызарады.

Тары



Бір бұтаның қырық ұясы бар,
Қырық ұяда қырық мұрасы бар.

Тары



Бала, бала, балалар,
Мүйізінен су ішіп,
Таяғынан балалар.

Тары



Қызыл күріш тас болып түседі,
Ақ ұлпа қар болып шығады.

Бидай, ұн



Бір ағашта қырық бұтақ,
Қырық бұтақта қырық ұя,
Қырық ұяда қырық жұмыртқа,
Қырық жұмыртқада қырық балапан.

Бидайдың масағы



Бек тұрған,
Белін буып,
Тек тұрған.

Бай бидай



Өзі қызық,
Бауырында бар
Жалғыз сызық,
Бұған жұрттың бәрі де ынтық.

Бидай