Оралар ма өткен күн
Оралар ма өткен күн,
Гүл майсалы көктемнің
Кезі еді.
Тасып жатты,
Өзіңді алғаш көргенде сол күні мен,
Алаулаған сезімнің толқынымен
Көбелектей көлбеңдеп көз алдыңда,
Он отырып, орнымнан он тұрып ем.
Күнім де қуанышым бір сен дедім,
Шынында шын бақытым бір сен бе едің?
Түбінде терезеңнің түндер күтіп,
Қақаған аяздарда бүрсеңдедім.
Көзіңді – күлген күн деймін,
Шашыңды – тұнық түн деймін.
Күніңнен от ап өмірлік,
Жадырап неге күлмеймін?
Күнім де менің туады,
Төгілер шапақ шуағы.
Түсінбей мені жүргендер
Құшағын ашап тұрады.
Күндер өтіп барады, күндер өтіп,
Тәтті ұйқыға бөленген түндер өтіп.
Көпшіліктің көңілін күпті етуде
Күйкі тірлік күнделік діңкелетіп.
Күндер өтіп барады,
Күндер өтіп,
Қаптайды қалың ойлар түнделетіп.
Қалдырған ойларыңнан аңғарасың
Күлімде, күн, күлімде,
Жер жасарып, көгерсін,!
Кешегідей бүгін де
Қанат қақсын көгершін!
Ұққаның жөн сөз сырын,
Ұтпас ұзақ ойланған.
Кім айтады тез мұны,
Күн шығады қай маңнан?
«Жазда неге түн қысқа,
Керiсiнше күн ұзақ?
Қыста неге күн қысқа,
Керiсiнше түн ұзақ?..»
Зәресі ұшып індет деген дүлейден,
Бүкіл әлем қалтырады үрейден.
Әуежайда қаңтарылып ұшақтар,
Жартастардан аумай қалды сілейген.
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі