Алтынды алтын
Алтынды алтын,
Мысыңды мысың деймін.
Итіңді ит,
Кісіңді кісің деймін.
Қол жеткенге көңіл көгі толмайды,
Толмай жатып толдым деген оңбайды.
Аңғал аға,
Әзір бізге
Бар сияқты сары уайым, сартап қайғым,
Жатып алып кей кезде нәр татпаймын.
Кез алдымда дүние дөңгеленіп,
Шыбын жанды қоярға жер таппаймын.
Бұған құлақ түрмеген түбі арандар,
Тыныштыққа шақырған бір ұран бар.
Сабыр бітіп,
Соғыстан әмір күтіп,
Кеше ғана бала едік,
Сенесің бе?
Жүрміз қазір қырықтың белесінде,
Жоқ есімде көңілді балалық шақ,
Жұмыртқаның сарысындай ішігі
Сап-сары боп құстың шөже-кішігі
Өсіп жатыр...
Өсіп жатыр бір жерде
Қартым маған күнде сәлем жолдайды,
Қала жайы көңіліне қонбайды.
«Айналайын, бәрі де бар шаһарда,
Ал көкжиек онда бірақ болмайды!
Қалай тұрар бұл көзден мұң көрінбей
Ғұмыр қысқа көктемнің гүлдеріндей.
Өмір! Өмір!
Ағызып өте шығар
Сынасаңдар сынаңыздар, сөкпеңдер,
Сезеді ішім — асығыстық көп менде.
Қайтем енді!
Зілдей болып басты мұң.
Ақтарылып айтайын ақ сырымды,
Кетті ме анам ұмытып жақсы ырымды,
Баладай бір тұсауы кесілмеген
Бұл тірлікте, апыр-ай, көп сүріндім.
Көкіректе бұрқ-сарқ етіп қайнап ән,
Көрінбейтін көк мұнардан айналам.
Ақ сағымға қойып-қойып кететін
Асау көңіл ауыздығын шайнаған.
Жер болмаса жеңгеге жазған аға,
Жоқтамаса жалғызын боздап ана...
Құдіретті сөз болып дарысам ғой
Қыз алдында қысылған бозбалаға!
Ала жібін ешкімнің аттамадым.
Ақты даттап,
Қараны ақтамадым.
Көз салмадым біреудің қалқасына,
Адамдардың жұмбағы мен сыры қандай көп еді!
Өзің кейде өзің болмай, өзге болғың келеді.
Мен білмеймін: өзгере ме, өзгермей ме шын асыл,
Кейде, тіпті, ащыдан да, тұщыдан да шығасың.
Мидың ойсыз бостарынан шаршадым.
Мылжыңдардың тостарынан шаршадым.
Ұйықтатпайтын ақ жындардан шаршадым.
Күлдірмейтін қалжыңдардан шаршадым.
Шыққан сайын бір өрге
Шыдамды мен жыр еттім.
Ойымды өртеп жүрер деп,
Отын бастым жүректің.
Қыр басында алтын қақпа мен кірген.
Керегі не іздеп оны зеңгірден?!
Жұлдызы мол аспанына өнердің
Жарқ-жұрқ етіп шыққан жоқпын мен бірден.
Заман мәнін, адам жанын аз біліп,
Ішкен тамақ, киген киім мәз қылып,
Шыныменен өтеді ме бұл ғұмыр?!
Алдап-арбап лауазым мен шен-шекпен,
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі