Өлең, жыр, ақындар

Жезқазған жырлары

  • 18.09.2021
  • 0
  • 0
  • 294
Сен Жезқазғансың,
Мен сөз қазғанмын.
Өтіп жатыр өзіңмен бірге менің
Өз көктемім,
Өз күзім,
Өз жаздарым.
Рас, рас, байқамай байлығыңды,
Талай ғасыр мен сенен көз жазғанмын.
Мен жыр кенімін,
Сен мыс кенісің.
Мынау ұлы ғасырда үстем ісің.
Сен төрт есе вахтада тұрсың бүгін
Қаражал,
Жәйрем,
Тіпті, Успен үшін.
Мен сөз кенімін,
Сен жез кенісің.
Құтты болсын жаңалық, өзгерісің.
Геологтар киелі тамыршыдай
Жер байлығын тап басып сезгені шын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күндер өтті

  • 0
  • 0

Күндер өтті –
Қиналған, назаланған.
Көрер көзге қор болған, қаза болған.
Ағалардың аруағы елестейді,

Толық

Киік қуу

  • 0
  • 0

Жігерін оттай лаулатып,
Жігітті дала аңсатты.
Сары адыр белмен заулатып,
Сәскеде шықты салт атты.

Толық

Зеренді

  • 0
  • 0

Жағасын жалатқан зерменен,
Толқынын жұпар жел тербеген,
Құшағын құмарлық кернеген,
Аспаны астасқан жерменен

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар