Өлең, жыр, ақындар

Кей сәтте

Сірескен қымтап жабығын
Сұр аспанды сұрқай күз
Суық сорған жарық үн
Сүреңсіздікті шырқаймыз

Бүріскен бұта өтінде
Боздата жел жүр аттандап
Безерген дала бетінде
Безілдей көшкен көп қаңбақ

Аспаннан ба, жерден бе
Аяздың демі жеткендей
Алаң да жоқ кеудемде
Ақтара тонап кеткендей

Бар арман-бір от қана
Бар арман-бір ық-пана
Барлаймын көзім шоқтана
Барлаймын көзім шықтана

«Төзу керек»-деймін мен
Түңіле терең күрсініп
«Төзім берші,-деймін мен-
Түнере түскен тіршілік»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Толғаныс

  • 1
  • 0

Бұл жалғанда ұшпаққа жеткен, кәне,
Сөрең-кеше, жол-бүгін,ертең-мәре
Емексітіп, ертіп ап адастырар
Неткен қызық бұл жалған, неткен пәле

Толық

Абай десе...

  • 1
  • 0

Куә болған көшіне сан ғасырдың
Сайын дала, қаншама таңды асырдың
Сөзге берік, сертке мәрт кең кеудеңе
Қаншама сыр, қаншама жан жасырдың

Толық

25*2=50*1

  • 1
  • 0

Алла қосса,
Бірер жылда
Мен де елуге келермін
Қалың елім,

Толық

Қарап көріңіз