Өлең, жыр, ақындар

Түнгі оттар

  • 16.01.2018
  • 0
  • 0
  • 1300
Түнгі оттар, түнгі оттар тірі ұшқын,
Жанады жалындап өрлеп тек.
Қарашы, сонау бір қыр үстін,
От кілем оранған өрнектеп.
Күндерім сан тарау бүркеп із,
Жалындар өрге тік бойлаған.
Жер деген қап-қара бір теңіз,
Ал оттар ақ шабақ ойнаған.
Түнгі оттар құбылар көп өңге,
Құбылар көп өңге не түрлі.
Шыңырау түскен бір тереңге,
Шар айдың сәулесі секілді.
Түнгі оттар жанады жаңғырып,
Жарқырап әжімді жол маңдай.
Сөнбеген, сөнбейтін мәңгілік,
Адамдар асыққан армандай.
Түнгі оттар кеудеме жақшы үміт,
Үміт те өзіңдей жүреді.
Жаныңда жалғанған жақсылық,
Түнгі оттар тіршілік жүрегі.
Түнгі оттан оранып әр мекен,
Толқыды далада от қандар.
Жүрегін жұлып ап бар ма екен,
Жер төсін алғашқы жаққандар!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Госпитальда

  • 0
  • 0

Жатырмын үнсіз, кең бөлме,
Ерекше бойға күш тарап.
Тағдырға адам көнген бе,
Өмірге бәрі құштар-ақ!

Толық

Мені ақын деп білмей-ақ қой, білмесең

  • 0
  • 0

Мені ақын деп білмей-ақ қой, білмесең,
(Көкірегім – жұлдыз толы жыр кесем).
Жыр кесемді быт-шыт етіп кейде бір,
Өз-өзіммен күресіп көп күн кешем...

Толық

Сағынышым жетті ме?

  • 0
  • 0

Аңсарың күмбірлі күй болды мәңгі,
Әніңмен оятушы ең қалғығанды.
«Сағындым туған жердің сырлы әуезін
Сал, – депсің, – кешіктірмей домбырамды...»

Толық

Қарап көріңіз