Өлең, жыр, ақындар

Шолақ өмір

Өмір деген жалын екен,
Жалыны шарпып өтеді.
Неге шіркін жастық шағың,
Жалт етіп тез өтеді.
Неге артына балалық,
Бір қарамай кетеді?
Зер салып халқым ойласаң,
Табыт пенен бесіктің
Аралығы екі елі.
Содан да анық белгілі,
Өмірдің шолақ екені.
Өмір деген аққан селдей,
Өте шығар зырылдап.
Ұрпағымыз үйренсе екен,
Үлкендердің тілін ап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Заман заңы

  • 0
  • 1

Дүние-теңіз, адам-қайық есетін,
Өмір гүл ғой өсетін де өшетін.
Заман дауыл, адам қаңбақ сияқты,
Ыңғайымен тек домалап көшетін.

Толық

Қара жер

  • 0
  • 0

Жадыратып бәріңді күлкіменен,
Көңілсіздік көрмейсің бір күні менен.
Табаныма сезіліп тұрады ылғи,
Жұмыр жердің жүрегі бүлкілдеген.

Толық

Соғыс зардабы

  • 0
  • 1

Біткеніне соғыстың,
Өтсе де көп жыл шамасы.
Құрбан боп кеткен боздақтар-
Көңілдің бітпес жарасы.

Толық

Қарап көріңіз