Өлең, жыр, ақындар

Тұтқын

  • 11.07.2022
  • 0
  • 0
  • 266
(А. С. Пушкиннен)

Торда отырмын, дымқыл сазды тас тұман,
Мен еркі жоқ асыранды жас қыран,
Қанат қағып менің мұңды жолдасым,
Қанды ас шұқиды терезенің астынан.
Шұқиды, тастап, терезеге қарайды,
Мұңдасындай мені өзіне санайды,
Шықылықтап ишарамен шақырып,
«Кел ұшайық!» дегендей кез қадайды.
«Біз еркін құс, туған...
Уақыт кезеңім,
Әне, ақшыл тау, бұлттан асқан көремін.
Әне, көкшіл көк теңіздің кемерін,
Әне ойнақтап жел гулейді — ол...
Мен едім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Зерен, де ерен

  • 0
  • 0

Зерен де ерен – бір тума,
Маңдайлы, маңғаз марқасқа,
Қалды ізің өшпес жұртыңда
Өзіңнің орның бір басқа.

Толық

Әлжеке

  • 0
  • 0

Әлжеке, жақпарында жүрек таудың,
Сен жастан қолға қайла, күрек те алдың.
Ержете қайла орнына қалам ұстап,
Таңында тас түлектей түлеп те алдың.

Толық

Күз жыры

  • 0
  • 0

Әр мезгілдің өзінше бір сәні бар.
Күздің көркі қай мезгілге тең емес,
Хрусталдай жалтыраған январь
Айларынан – күздің көркі кем емес.

Толық

Қарап көріңіз