Өлең, жыр, ақындар

Мұңдас

  • 26.06.2022
  • 0
  • 0
  • 403
Өткен өкініштерім мен
Күйреген бекіністерімді
Ойыма түсіріп
Санам сарсылып,
Ауырып жүрегім, –
Күн жеп, жел жұлып
Әбден қажыған
Кәрі ағаштың
Қасында тұр едім...
О, тоба,
Кенет мен
Тұла бой денеммен! –
Сәт сездім шипалы:
Әлгі кәрі ағаш,
Мұңдасым секілді,
Бұтақтарын иығыма артып,
Жапырақтарымен
Басымнан сипады...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қатыгез

  • 0
  • 0

Қарап тұр әлемге –
Көзi қанталап,
Адам бiткендi –
Бұтын бұт,

Толық

Шағын баллада

  • 0
  • 0

Есiме алсам сыздар жүрек жарасы!
Ауылға да қашық емес арасы
сонадайда жапа-жалғыз, көнелеу
жататұғын жас баланың моласы.

Толық

Абайға шағыну

  • 0
  • 0

«Алланың өзi де рас, сөзi де рас...»
Күмәнiм жоқ, Данышпан!
Рас! Рас! Рас!
Не iстеймiн бiрақ та

Толық

Қарап көріңіз