Өлең, жыр, ақындар

Мерез

  • 25.06.2022
  • 0
  • 0
  • 374
Мына жанның
Қара темірдей сірескен
Жұлынын-ай.
Күн нұры түскенде —
Ең болмаса!—
Қара тастай жылымайтын
Суығын- ай.
Кім- кімді де
Бір үрлеп өшіріп тастайтын
Шам сияқты көреді;
Кім-кімді де
Жайылып жүрген
Мал сияқты көреді.
Мұздан жаралғандай
Сырты ызбар,–
Іші ызғар,–
Бетіңді қарып жібереді;
Ұшпаның ернеуінде тұрсаң—
Жазығың болмаса да—
Құрдымға қағып жібереді.
Осы бір адам—
Елімнің денесіне шыққан
Жазылмайтын жарам сияқты;
Ғұмыры
Көк майсаға аунап көрмеген
Арам шөптің арасында өскен
Адам сияқты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қорықта

  • 0
  • 0

Әр әуезi дыбыстың
кетедi ғой желпiнтiп.
Неткен мұнда —
тыныштық.

Толық

Интернационалдық көкпар

  • 0
  • 0

Қазiр
Алып Қазақстанды
Көкпар қып
Бiрi әрi тартып жатыр,

Толық

Күздегі құлазу

  • 0
  • 0

Өтіп кеткен секілді
Жалынды өрт күнім.
Жаным жаралы,
Дерттімін!

Толық

Қарап көріңіз