Өлең, жыр, ақындар

Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты

  • 13.04.2022
  • 0
  • 0
  • 394
Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты,
Түн дегенің шуағынан тұншықты.
Дидары әсем өрттей жанған қып-қызыл,
Көк жиектен көтеріліп күн шықты.
Әрбір күнім алдан шыққан досымдай,
Көптен бері басымыз бір қосылмай.
Жағасынан өткенде әсем Тобылдың,
Суретке куә болдым осындай!
Өмір мәңгі бірге тұтас өседі,
Айналаңмен адам ғұмыр кешеді.
Жан-жағымда көкорайлы жасыл шөп,
Жер-Ананың жайып қойған төсегі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Гимала мен Тагор

  • 0
  • 0

Ұлы Адам жатыр Үнді де,
Әлемді жаулап ақыры.
Биік-төмен басқыштай,
Өмір деген сатылы.

Толық

Ұлылық

  • 0
  • 0

Мұхит – түпсіз кемеңгер, дала — шексіз
даналык,
Тау алыбым тұрады ұлылықтан жаралып.
Үшеуі де еңселі,

Толық

Хандық дәуір аяқталып, жаңа дәуір басталды...

  • 0
  • 0

Ақиық дүниені алаңдаттың,
Толғанып сол бір дәуір Далам жаттың.
Жиырма бірінші ғасырдан сәлем саған,
Он бесінші ғасыры Адамзаттың!

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер