Өлең, жыр, ақындар

Ғашықтық

  • 28.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1339
(аударма)

Ғашықтық, сенің көгілдір ымырт шақтарың,
тағы да: «Мәңгі сендікпін»... сәттер қас қағым.
Ұйқысыз түндер, бұлыңғыр күндер тағы да,
алысқа кеткен желкендер маңы - ақ сағым.
Еркелей құшып жондарын қарлы даланың,
неліктен сәуле қадайды күліп жанарын.
Сен болсаң, міне, жамылып өлген патшаның
қанатын аппақ,
тағы да арбай қарадың.
Періштем менің қаһарын төгіп қабақтан,
жанары - садақ, көздесе болды - дәл атқан.
Бірақ та найза-ашуы да оның мен үшін
күмістей күлкі сыңғырап шыққан тамақтан.

АЛЕКСАНДР БЛОК



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Фрагменттер

  • 0
  • 0

Бірінші әуен
Өлгендермен бірге өліп
қаншама рет түңілдім.
Сосын тағы өлмейтұғын жыр болып

Толық

Диван жақ бұрышта

  • 0
  • 0

Пеш қалдырды солғын мұнар –
шоқ табын.
Терезелер сөндірді бар
оттарын.

Толық

Бөпе

  • 0
  • 0

Балалардың бәрінің
Бөпесі бар үйінде.
Ал мен болсам әлі күн
Жүрмін жалғыз күйімде.

Толық

Қарап көріңіз