Ауылға махаббат

Ауылдан шықпай жүрсің деп налыды құрбым,
Мен болсам мұңның торғынын жамылып жүрмін.
Қаладан тапқан бақытын қымбаттыларым,
Сағынып жүрмін, бәріңді сағынып жүрмін.

Ауылдан бірақ кете алман, берік байландым,
Осында жүрек - жанымды беріп қойғанмын.
Көз салдым мәңгі көлкіген көкжиек - қырға,
Көк шымылдығын кердім де көрікті ойлардың.

Ешкімнің маған үгіті жүрмейді екен,
Ауылдан артық жұмақты білмейді екем.
Боз жусан иісін жырыма тамызық қылып,
Аңсай алмастан өтермін күнгейді бөтен.

Жалаң аяғын қақтаған құмның табына,
Бал күнін аңсап сыр қылған күллі ұрпағына.
Еріксіз жүрген қалада көкелерім-ай,
Ерліктеріңе таң қалып жүрмін табына.
(Күн болар ма екен мінетін жырдың тағына...)

Қолымды созып көгіне қиялдай жырдың,
Перзенттік махаббатымды тия алмай бір күн.
Ақжарма таңын ауылдың, барқыттай түнін
Бауырыма басып бір сәт те қия алмай жүрмін.


Бейғам тірліктің өзгеше базары мұнда,
У-шуды жаным сүймесе жазалымын ба?
Тілменен айтып жеткізбес тылсымы, сірә
Табиғат берген тұп- тұнық тазалығында.

Тұрмаса да ылғи тәтті жыр таңдайымда еріп,
Бөтен арманға ғұмырды арнайын не ғып?
Құрбымның назын есіме ап күрсіндім жеңіл,
Күн иісі сіңген ұлымның маңдайын өбіп...

---