Өлең, жыр, ақындар

Күн боп

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 227
Жер жоқ – жасыл бояуда қалқып тұрмын,
Мақпал сезімінде – барқыт түннің.
Көліммен бұл өлкеге көлкіп кірдім,
Күн боп, шапанымды жайдым, тауға!

Сезіндім, сені – мекеннен де биік,
Даналығыңды, даралығыңды сүйіп.
Жақындай қалсам – қанаттарым күйіп,
Күн боп, шапанымды жайды тауға!

Мына орманда сыңсыған – мың жасау мұң,
Мұң ішінде мұнартып, бір жасармын!
Жапырағыңның көз жасын жырға салдым,
Күн боп, шапанымды жайдым, тауға!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алтын ғасырлық теңменен

  • 0
  • 0

Ғажайыптардың мекенін бетке алғанда,
Лала-раушан гул жол қарап.
Ғайыптан келген қуаныш жүрек жарғанда
Боласың, сұлу, таңнан ақ!!!

Толық

Жасыл жыр

  • 0
  • 0

Мүктер кесте салған мына тасты көр,
Тауға келіп сөз сөйлеймін, тосты бер!
Түзу жолға елді салар есті бер,
Жасыл жырдың жапырағы ұшып жүр!

Толық

Дала қызғалдаққа шомылып жатыр

  • 0
  • 0

Опа-далабын бұлттардан жағып ап,
Көкжиек қызарды – найзағай соғып ап.
Хош иісі барады- кеудені жарып-ақ,
Дала- қызғалдаққа шомылып жатыр.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар