Көктем
Көбелектер тіріліпті, ұшып жүр,
Кеткен көктем төркініне түсіп жүр.
Бұлықсимын бүршік жарар жас талдай,
Бақсыны жын, мені шабыт қысып жүр.
Құстар келіп бұтақтарда сайрандап,
Қысқы үнсіз бақ оркестірге айналмақ.
Жас бүршіктер зорға тыйды күлкісін,
Күзден қалған жапыраққа қайран қап.
Қар да кетті қымтап жатқан іргені,
Асығыс қыс сөзге құлақ түрмеді.
Кей қыздардай сезімі ерте оянған,
Жылауық тал бір-ақ түнде бүрледі.
Жапты кілем ойы менен қырқасын,
Тоңса жүрек күн нұрына жылытасың.
Алма ағашы ойланып тұр гүлдемей,
Алдағы күн болмай ма деп бұрқасын.
Абыздардай кеңес құрған келелі,
Қыс қозғауға ерінетін денені.
Туған жерге қарап қоям күн салып:
Біздің жаққа көктем тым кеш келеді…
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі