Өлең, жыр, ақындар

Алатау ақ кеуде, ай-құлып

  • 04.05.2020
  • 0
  • 0
  • 1113
Алатау ақ кеуде, ай-құлып,
Ақырын еседі түн лебі.
Аспанмен бірге ол қайғырып,
Аспанмен бірге ол күледі.
Тасиды ол, бұлттарды тасиды,
Арқалап түндерден түндерге,
Түн келсе тұнжырып жасиды,
Күн келсе қуанып бұл жерге.
Білмейді ол өтірік құбылып,
Жасырмас самайда бар ағын.
Жақсы ғой осындай ұлылық
Бағатын әлемнің қабағын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мәселе

  • 0
  • 0

Ұғыспау ма уақыттың алдында?
Жо-жоқ, достым!
Басқа мазмұн бар мұнда.
Бір еркелік етуден де қалдың ба —

Толық

Ақөзек бойында

  • 0
  • 0

Тас төбеден төніп кеп Ай үңілді —
Неткен сәуле жұп-жұмсақ, қайырымды!
Көл езуі сылпылдап өсек айтар,
байқап сырғыт, бала-дос, қайығыңды,

Толық

Әкелер мен ағалар

  • 0
  • 0

Әр жыл сайын әлдеқайдан бір құпия жел есер,
әр жыл сайын түн қойнында әлдекімдер кеңесер.
Жиырма миллион!
(нольдері көп демесең)

Толық

Қарап көріңіз