Өлең, жыр, ақындар

Заман-ай (1 нұсқа)

  • 04.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1523
Еріккенде шығам деп тау басына,
Салып алдым сақина сау басыма, заман, ай.
Сені қиып кете алмай, қарағым-ай,
Көпшіліктің қалдым ғой табасына, заман, ай.

Тауға біткен мен бір түп шынар едім,
Өнеріммен еліме ұнап едім.
Бүгін, міне, дәм айдап кезің келді,
Сырласуға өзіңмен құмар едім.

Астымдағы мінгенім күрең дөнен,
Таудан түлкі қашады сүмеңдеген.
Үш ұйықтасам ойымда бар ма менің,
Қалқам, сенен айрылып жүрем деген



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ай-ай, бозым (бірінші нұсқа)

  • 0
  • 0

Балға табы кетпейді темірдегі,
Сенің бейнең өшпейді көңілдегі.
Қырғауылдың мойнындай мың құбылған,
Қылығыңды қайтейін іңірдегі.

Толық

Илигай

  • 0
  • 0

Кел деп едің, Илигай, келіп тұрмын,
Отқа түспей өртеніп еріп тұрмын.
Сертке тұрсаң мен сендік, жаным құрбан,
Сырым осы, сертімді беріп тұрмын.

Толық

Құрбым-жай

  • 0
  • 0

Дүниенің ойнап-күл жарығында,
Жан қартаяр көңілдің жарымында-ай.
Толғаннан соң туған ай, о да қайтар,
Ешбір нәрсе тұрмақ жоқ қалыбында-ай.

Толық

Қарап көріңіз