Өлең, жыр, ақындар

Мінез

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 547
Апшыларын қуырады жекіріп,
Бірде шындық, кейде шылғи өтірік.
От басында отырады кейбіреу,
Бала-шаға берекесін кетіріп.
Ой жүгіртіп өткен істің бекерін,
Мойындайды жаман қылық екенін.
Ақыл-есі асып-тасып жатқанман
Мойындамас әлсіздігінін жетенің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қақпақтай тасты қақ жарып

  • 0
  • 0

Сәндене басып, паңданып,
Жүр едім босқа сандалып.
Тізерлеп міне отырмын
Ғажапқа мынау таң қалып?..

Толық

Арман көлде

  • 0
  • 0

Адасады-ау, кей-кейде, сірә, сезім
Алпыс жас не... он бесі... бір, ә, сезім?!
Бір қаңғыбас, тағы да іздеп кепті,
Күлдірмекке дейді ғой "бұра сөзің".

Толық

Ұлық тұтсаң атаңды

  • 0
  • 0

Ай — Тағдырым, Жер — Анам, Күн — Тәңірім!.
(Көктен жеткен сеземін үн сарынын.)
Жырлап келем Табиғат құдіретін,
Сөз төркінін, дәметіп, кім танырын.

Толық

Қарап көріңіз