Өлең, жыр, ақындар

Жер туралы жыр

  • 23.04.2019
  • 0
  • 0
  • 1638
Өзіңнен нәр алдым, жаралдым,
Қара жер, Ана жер көлбеген.
Бар-жоғын сыйладың адамның,
Небір дән жоқ сенде өнбеген?!

Дархансың, жомартсың, ен дала,
Төсіңде ерке өскен мен бала.
Сен ғана, сен ғана, сен ғана,
Өмірсің, көңілсің ең дара.

Дәнісің тер төккен диханның,
Әнісің бақшалы бағбанның.
Жауысың жалқау мен бейқамның,
Сәнісің еңбегі жанғанның.

Қазынам таусылмас, мақтаным,
Өзіңдей жұмақты таппадым.
Аймалап кеудеңді, ақ таңым,
Жыр етіп өзіңді жаттадым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Не жақсы?

  • 0
  • 1

Біріншіден не жақсы?
Биязы мінез, тілалғыш,
Бал-бұл жанып жүретін
Бауырмалдық – сол жақсы.

Толық

Бидай сөйлейді

  • 0
  • 0

Мен тұқым болдым,
Жерге себілдім.
Мен талай тоңдым,
Су астында

Толық

Не жаман?

  • 0
  • 0

Біріншіден не жаман?
Беті-қолың кір-кір боп,
Берекесіз ыржақтап,
Бейбастақ өссең, сол жаман!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар