Өлең, жыр, ақындар

Кең дүние

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1424
Мынау дүние өте кең,
Кеңдікте неге ойламан.
Жастық жалын от екен,
Өзекті шарпи бойлаған.
Өмір — дария, тұнықсың,
Естіртеді күй маған.
Жаныңды әр кез кім ұқсын,
Сол ғой кейде қинаған.
Менде дос бар, бауыр бар,
Жандар бар көңіл толмайды.
Соққанмен жұлқып дауылдар,
Гүлдер бар нәзік солмайтын.
Өмір деген арпалыс,
Келмес тегін жақсылық.
Жолдары көп қалтарыс,
Тартқызатын тапшылық.
Сүрініп ор мен жарына,
Тартсам да өмір азабын.
Тіл қатқам жоқ жалына,
Естиін мейлі, мазағын.
Демеймін ойдан от өрдім,
Бас ием өр кез сабырға.
Не тартсаң, тағдыр, көтердім,
Түскенше салқын қабырға.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалын

  • 0
  • 0

Кетесің күнде ертемен,
Келесің ұдай кештетіп.
Жалыныңнан өртенем,
Жанарыңнан ес кетіп.

Толық

Ай сығалап әйнектен

  • 0
  • 0

Кейбір кезде көңіл жүдеп,
Қайдағы бір қайғы өпкен.
Қыр самалын аңсаймын кеп,
Аймалайтын жайлы еппен.

Толық

Сенім

  • 0
  • 0

Өзің барда көрмеспін де күрсініп,
Өз күшіне енді мына тіршілік.
Тартсам да мен бір сен үшін азапты,
Табынбаспын, тағдырыңа құлшынып!..

Толық

Қарап көріңіз