Өлең, жыр, ақындар

Күнгей

  • 23.03.2018
  • 0
  • 0
  • 4851
Асқар тау маужыраған албыт алып,
Тұманда тұмшаланып шалғырттанып.
Ананың көкке сауған емшегіндей
Тұс - тұстан орғып бұлақ, ойнақ салып.
Кәрі асқар мәңгі меңіреу, ежелгі құз
Томсарып жатыр әлі жамылып мұз.
Жел қуып, қара тұман қақ жарылып,
Асқарға шыға келді күліп бір қыз.
Отты кез ойнақтаған, алма албыр бет,
Шыққанда қалып едік күн екен деп.
Жоқ, күн емес, халықтың жаңылғаны,
Бүл сұлу күннің күні күнгей еді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Десе

  • 0
  • 0

Сені күткен көп заман,
«Ал аймала, мә, төсім.
Мә, мойыным, тамағым,
Сүйемісің, не етесін?

Толық

Домбыра

  • 0
  • 1

Домбыра, сенде мін бар ма?
Мінсіз болсаң - тіл бар ма?
Тіл жоқ деуге бола ма
Тілден анық үн барда?

Толық

Ақын мен Мақым

  • 0
  • 0

Мақым деген бақсы болды,
Тамыршы, құмалақшы болды.
Ақ тоқымды жаяр еді,
Бір ысқырып қояр еді.

Толық

Қарап көріңіз