Өлең, жыр, ақындар

кешегі тістелген қадам

Сезімін елегіне тарта,
қыл үзі шақты —
мен
кешіге сүйемін де,
көремін де
бақты.
Кересін елете қал қалмақта,
құрыма, жан!
Құри ма мендегі жан?

Пендесе берілсем пендеге,
ақсита тісті күйген еденге —
бұлтия толса көзімдегі дем
шаршата ымыра туюге.

Тістеп, шыға
қан аузын сүрти жеңіменен —
құри ма мендегі жан?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз