Өлең, жыр, ақындар

Көктем

  • 03.02.2016
  • 0
  • 0
  • 14944
Жан-жағы жасыл ұйық,
Ақ бұлақ жүгіреді.
Аққайың басын иіп,
Қойнауға үңіледі.
Бұлақтан құйылып ән
Тыңдайды үнсіз алап.
Алатау иығынан -
Қарайды күн сығалап.
Сәуірдің ақ таңында
Таудың да тасы жібіп,
Шымбұлақ шатқалында
Бұлт жатыр жасырынып.
Жел қағып сүртінеді,
Қарағай қауырсынын.
Шыршалар сілкінеді,
Ақ тонын ауырсынып.
Сәуірсіз сән бе, тегі
Өңірге өмір келіп, -
Бұлбұлдар әндетеді,
Таңата көңілденіп.
Мен де сол сүйінемін,
Болмысты ұғып мынау:
Қойнауы дүниенің
Қызыққа толып тұр-ау!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тағдырмен тайталас немесе өзім жайлы өлең

  • 0
  • 0

Тағдырым, осыншама қатал неткен!
Қорқытты талай рет: "Атам!" -деп те.
Тіресіп төрт жасымда-ақ жатып алды,
Жәңгір хан алысқандай Махамбетпен...

Толық

Күз картинасына қарап

  • 0
  • 0

Су тұнып, айдынында - бу сақталған,
Ағаштар жылқы құсап жусап қалған!
Жапырақ дір-дір етіп тоңып жатыр,
Үстіне керпе сұрап жұмсақ талдан.

Толық

Көктемім менің сүйкімді-ақ

  • 0
  • 1

Аққулар өтсе тізіліп ұшып қиқулап.
Билейді сезім көңілде ғажап күй тулап.
Шалғында жатып шалықтап әнге басасың,
Осынау әсем көктемнің көркі сүйкімді-ақ!

Толық

Қарап көріңіз