Өлең, жыр, ақындар

Әпенділік әрекет

  • 01.12.2015
  • 0
  • 0
  • 2362
Жынды дейсің, мүмкін жынды шығармын,
Жындандырмай қояды ма мынау мұң.
Кімді, неге сағынамын, білмеймін,
Шыдай-шыдай шегі шықты шыдамның.
Өткеніме келмейді еш қарағым,
Өкініштің отын тілмен жаладым.
Көтере алмай иығымды, еңсемді,
Сонша неге есеңгіреп барамын.
Ақынмын деп алдарқаттым өзімді,
Кім тыңдады суға езген сөзімді,
Қайта бәрі кесіп алып басымды,
Ойып тастап тұрады ылғи көзімді.
Өтіп жатыр қыс пенен жаз, күз, көктем,
Бас айналар асу бар ма біз жеткен.
Қожанасыр тағдырыма не дейін,
Астымдағы арғымақты іздеткен...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шоқ-шоқ

  • 0
  • 0

Сабылып келем әлі сағым қуып,
Тамылжып, қашан атар таңым күліп.
Жанашыр қалды ма екен маңайымда,
Жабықсам жұбататын жанымды ұғып.

Толық

Мархаббат

  • 0
  • 0

Халқым менің, Қособам, қайран ауылым,
Сен деп талай қолыма байрақ алдым.
Атым озса қуанып менен бетер,
Қалып қойсам күйініп қайғы орандың.

Толық

Күнді аңсау

  • 0
  • 0

Көктемі өтті,өмірімнің жазы бұл,
Шәлкес мінез «шалға» айналдым қазымыр.
Көпе көрнеу көзім алды бұлдырап,
Көңілімнің күңіренді сазы кіл.

Толық

Қарап көріңіз