Өлең, жыр, ақындар

Жыр келмесе...

  • 27.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1800
Бір жұмбақ ой мазалап неше күннен,
Шаршап жүрмін, соны әсте шеше білмей.
Қаламымды қолыма ұстатқызды,
Жеті түнде жұлып aп төсегімнен.
Жарым жатыр тәтті ұйқы құшағында,
(Оның ешбір ісі жақ құса-мұңда).
Ал мен болсам отырмын кірпік ілмей,
Көкірегімді кернетіп күш-ағынға.
Қиын екен жыр келмей, аңтарылған,
Шапшып шығып кетердей қан тамырдан.
Қалам ұшы қадалды бір нүктеге,
Сәйгүліктей қазықта қақтарылған.
Қиналумен қанша әлі күн өтеді,
Сарқылдым ба, апыр-ау, бұл не тегі?
Өлең тумай өзегім өртенгенде,
Күдік келіп көңілімді жүдетеді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мықтылыққа үйретіп

  • 0
  • 0

Жар басында жалқы өскен талшыбық,
Тас төбемнен қарайды әркез шаншылып.
Таңда көрсем бір уыс боп тұрады,
Балғын дене мөлдір шыққа малшынып.

Толық

Кеңістікті жырлаймын

  • 0
  • 0

Қаншама жыл тұрсамдағы қалада,
Ешнәрсені теңгермеймін далама.
Егделердің есебіне кірген соң,
Бірте-бірте ыстық болып барама?!.

Толық

Таба нан

  • 0
  • 0

Қойғандай қызыл-жасыл нұрга малып,
Көрінер қызғалдақтар қырдағы анық.
Шығысты таң шырайы зерлегенде,
Ешкітау шыға келер тұлғаланып.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар