Өлең, жыр, ақындар

Жауап

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 650
Әлдекімге қарау ой боп қонатын
мені, мені ағартады қара түн.
Таң алдында ақ періште құсаймын
қыз-келіншек қырқып алған қанатын.
Пәк жыр жазып өткізбек ем бұл айды —
әлдекімге жазбағаным ұнайды.
Қара сөзді ұнатамын, сондықтан
көлеңкем де қара болып құлайды.
Ұқпайсың ба? Мақұл, достым, бара ғой,
менің тілім қанжар емес, ара ғой.
Бағаласаң — көлеңкеме қарама,
көлеңкенің бәрі бірдей — қара ғой.
Ой, пиғылым, тіршілігім — бәрі ізгі,
ізгіліксіз көп кісіден қара үздім.
Үһі десем ақтарылып аузымнан
аппақ-аппақ гүл түсетін тәрізді...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақын

  • 0
  • 0

Қарайды ол алыс түйіліп –
Барады-ау, сірә, шалғайға.
Арманшыл ойлар жиылып,
Әжім боп қатты маңдайға.

Толық

Сәуір туды, бұлттар аппақ, су аппақ...

  • 0
  • 0

Сәуір туды, бұлттар аппақ, су аппақ,
Шұлғиды алқап әлдекімді қуаттап.
Жайрап жатты осынау ұлы дүние
Кіп-кішкентай күн көзіне шуақтап.

Толық

Туған жер

  • 0
  • 0

Сенде өткен әрбір күнім сайран маған,
Сайран керек асауға байланбаған.
Суырсаң қынабыңнан қылышыңмын,
Балтаңмын тот баспаған, қайралмаған.

Толық

Қарап көріңіз