Өлең, жыр, ақындар

О, тағдыр!

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 366
Жаратқанға не жазып ем мен бейбақ,
Қайда барсам, қара боран – шөлді аймақ,
Құландайын құлап едім кұдыққа,
Құрбақалар құлағымда салды ойнақ.
Құрбақалар тойлап жатыр мейрамдап,
Думандатып, асыр салып тайраңдап.
Құлағымды кесетіндей түбінен,
Тас төбемді тесетіндей ойрандап.
Тырп еткізбес түбі терең тар құдық,
Кең дүниеге қойғанын­ай зар қылып!
Зымиянның ұясындай зынданым,
Көрге айналып кетер ме екен мәңгілік?
Жан білмейді, мейлі, мұнда өл аштан,
Біреу келіп үңілмесе адасқан.
Шығыршықтай шыңыраудың аузынан
Оймақтай боп көрінеді көк аспан.
Күн өтеді көзімді ашып­жұмғанша,
Жалғыз жұлдыз күзетеді түн болса.
Қанша ғұмыр түгесерін кім білсін,
Төбемдегі ойын­сауық тынғанша.
Құр құдықты күңірентіп, о, тағдыр,
Ертелі­кеш ауыр ойға батам құр.
Құрбақадан қайда қашып құтылам,
Болғаннан соң жер­су ортақ – Отан бір?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұшып келем

  • 0
  • 0

Замананың салмағы жауырында,
Көтеремін жеңілін, ауырын да.
Бір ғасырдың өрті жүр қанатымда,
Бір ғасырдың дерті жүр бауырымда.

Толық

Кенесарының күңіренуі

  • 0
  • 0

Намысын қорғаумен алты Алаштың,
Жаралы көкжалдай жанталастым.
Опасыз жалғанда,
Қапыда қалғанда,

Толық

Соңғы жұлдыз сырғығанша

  • 0
  • 0

Сайрашы тамылжытып, таң бұлбұлы,
Бірауық жеңілдесін тағдыр жүгі.
Үніңмен үмітімді жалғай тұршы,
Үлбіреп үзілгенше жанның гүлі.

Толық

Қарап көріңіз