Өлең, жыр, ақындар

Жалындап шаттық құшамын

  • 22.09.2021
  • 0
  • 0
  • 496
Жалындап шаттық құшамын,
Көңілдің жоқ қой тояры.
Естимін көктен құс әнін,
Желпінтіп жанды жеткен бе
Жазымның жақсы қонағы?!
Қырларда, анау бөктерде
Жауқазын жарып өскен бе?!
Жазылып жердің арқасы,
Ызғары қыстың кеткен бе?!
Даламның мылқау тау-тасы
Ақын боп қазір тұрғандай,
Өзіне лезде тартады,
Жалындап жазған жырлардай.
Тасытып бойда қызуын,
Балқытып барлық буынын,
Қаны ойнап жердің жатқандай,
Бетіне теуіп қызылын.
Сәулесін күннің сіміріп,
Жүрегін жердің суырып,
Бояуын қырдың тапқандай,
Қызғалдақ қыздай тізіліп.
Сылқылдап бұлақ тіл қатып,
Күлкісін қыздың тыңдатып,
Ойнайды тастан секіріп,
Жүректі тайдай тулатып.
Ағады өзен өкіріп,
Жынданып тіпті кетердей.
Ұшады бұлттар жөңкіліп,
Жалғаннан мүлде көшердей.
Төсіне жердің нұр бүркіп,
Не жетсін нөсер төккенге.
Қалам ба ішке сырды іркіп,
Жанымды жұпар өпкенде.
Жерден бе, әлде көктен бе –
Жұтады шабыт от кеуде.
Тұнжырау әсте жоқ менде,
Ғажайып мынау көктемде.

1967



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жол

  • 0
  • 0

Аттанбай бір сапарға тұрар ма адам,
Жол жатыр, міне, алдымда бұраңдаған.
Осынау бұлтаңы көп, бітпес жолда
Жігіт пе ат басын ап жүре алмаған?!

Толық

Өтеді күндер

  • 0
  • 0

Өтеді күндер, соғады сағат,
Қанатты көңілім таппайды тағат.
Қол бұлғап бізден алыстау кетті,
Балалық шақтың базары тарап.

Толық

Жылай берме

  • 0
  • 0

Жүз толғанып, мың ойланып,
Жылай берме, мұңлы ақын.
Күн шыққанмен шырайланып,
Қайта келер түн жақын.

Толық

Қарап көріңіз