Өлең, жыр, ақындар

Обал ғой

  • 19.09.2021
  • 0
  • 0
  • 377
Көктемде амал торғайды
Көрсе атқан баланы,
«Мынау, мынау оңбайды» –
Деп мүйiздеп алады.
«Түрiң мынау добалдай,
Сенде қандай ақыл бар.
Торғайды ату обал ғой,
Оған қандай хақың бар...»
Атқа қонсақ жиналып,
Көкпар деген хабар кеп,
«Қаладың, – деп, – қиналып»
Шаппайды атпен «обал» деп.
Ешкiмге де көрмедi
Нақақтан қол көтерiп.
Нанды көрсе жердегi,
«Обал» дейдi көтерiп.
Барлығына жүргенi
Жаны ашып, «обал» деп.
Əдiлеттiк – сүйгенi,
Көргендiгi одан көп.
Жамандыққа жаны қас,
Жақсы iстен тайынбас,
Арамызда осындай
Балалардың бары рас.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шекарашы

  • 0
  • 0

Шығыс жақта таң атса,
Батыс жақта күн батқан.
Солтүстiкте қар жатса,
Оңтүстiктi гүл жапқан.

Толық

Шатыр

  • 0
  • 0

Темiржол бойы бағана,
Сымында көктем құстары.
Жып-жылы қазiр далада,
Дала да үйдей қыстағы.

Толық

Әкенің сабағы

  • 0
  • 0

Əкеге келiп баласы,
Көрсеттi қолы iскенiн.
– Папа, сен, мiне, қарашы,
Масалар менi тiстедi.

Толық

Қарап көріңіз