Өлең, жыр, ақындар

Қар жауғанда

  • 18.09.2021
  • 0
  • 0
  • 299
Қар жауғанда
Дархан дала жаңғырып,
Қара жердің тамырына қан жүріп,
Бұрқ-сарқ қайнап,
Алып қазан –
Ақ қазан
Дәл осылай қалатындай мәңгілік.
Қар жауғанда
Қайта қунап қара орман,
Ұйпа шашын ақ тарақпен таранған.
Қалғандайсың ақ шымылдық ішінде,
Әттең, дүние... бәрі өткінші, бәрі арман.
Бұрқырайды байтақ өлке қырмандай,
Күн жымиып,
Ай да мойын бұрғандай.
Қар жауғанда...
Қар жауғанда,
Аспан – Жер
Бір-бірімен құшақтасып тұрғандай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қаладағы қарағайлар

  • 0
  • 0

Қаладағы қарағайлар,
Келесіңдер ғұмыр-бақи
Шаң жұтып,
Кездерің көп даланы ойлар,

Толық

Көне Торғай келбеті

  • 0
  • 0

Көне Торғай –
Көн боп қатқан тулақтай.
Тарихың бар – Сығанақтай, Сунақтай,
«Азаттығың орнаған соң – болды!» – деп

Толық

Қас қарайып, болған кезде түн қашан

  • 0
  • 0

Қас қарайып, болған кезде түн қашан,
Алатаумен кейде оңаша сырласам:
– Қара дауыл соққан шақта сыртыңнан
Жас емендей жарағаның – сынбасаң!

Толық

Қарап көріңіз