Өлең, жыр, ақындар

Бастау

  • 08.08.2021
  • 0
  • 0
  • 403
Ана алдында асқар тау да аласа, —
Дөп айтылған сөз-ау барлап қараса.
Ақылынан бастау алып ананың
Отбасы орнап, жер бетіне тараса.
Ұл мен қызын бөліп ұстап ұяда,
Қызды ұшар құсқа балап қияға.
Бір-бірінің лайлатпай тұнығын,
Ұлды мәңгі қазық еткен ұяға.
Отының басын адал, таза қорғап қап,
Туыстықтың негізін нық орнатқан.
Қаны бірді туысқандыққа тұтқа ғып,
Адамдықтан адастырмас жол тапқан.
Ұлттың басы осы міне барласаң,
Адамдықтың әліппесі андасаң.
Тегің осы мен қазақпын дегізер,
Дәстүрлі салт үлгі-өнеге жалғасаң.
Қандастығын. ұран болған ұлтыңа,
Миыңа орнап жүрек тұрған бұлқына,
Зерделеткен төмендетпей тегіңді
Әрбір істе әмір еткен ырқыңда.
Ана құрған сол отбасы — қауымың
Кіндік қаның тамған жерің — ауылың.
Қорғап алған байтақ өлке осынау
Ел қалаған — ұлы Отаның бауырым.
Бұған өтті сан мыңдаған ғасырлар
Толып, дамып, көп ойды іске асырған.
Жалғас тауып жасай берсін ұлғайып,
Рух алған ана сынды асылдан.

10.03.1999 жыл.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Оны Фархад деуші еді

  • 0
  • 0

Мөлдір аспан.
Таудан ескен самал жел
Құшағында
манаурайды жасыл бел. Шынында қар —

Толық

Есімде

  • 0
  • 0

«Жан досым!»
Неткен мөлдір сөз.
Жалыны қандай мол еді.
Бағына ұмыт сол бір көз

Толық

Шынар

  • 0
  • 0

Қына да жоқ бетінде жалтыр жартас
Тұр басында қасқайып жалғыз шынар.
Жан сезім жоқ ол баурап тартып алмас
«Үні шықпас жалғыздың»... – жалған шығар.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар