Өлең, жыр, ақындар

Дот

  • 29.07.2021
  • 0
  • 0
  • 230
Бородино даласы!
Куәсі қырғын ойранның.
Шіркін жер – ана жарасы
Қанша екен, сірә, ойладым.
Топырақ обыр талғандай,
Қан төкпей ғасыр өтпеген.
Өмірде өші қалғандай,
Ойнаған адам отпенен.
Жұтарман аузы үңірейген
Үңгірді біреу «дот»,– деді.
Елестей берді үреймен
Зіркілдеп оның от демі.
Жер ана!
Онсыз тірлік жоқ,
Қадірлеу – адам парызы.
Парызды осы мынау дот
Ескертіп тұрған тәрізді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жұт пен жалғыз

  • 0
  • 0

Адамды әуелде Алла жаратқанда
Жұп пен жалғыз еткен ғой қарап маңға
Ой түйсеңіз танисыз құдіретін
Ұқсап айқындалады таң атқанға.

Толық

Неге

  • 0
  • 0

Неге келгім келе береді езіңе?
Неге сенің қарай берем көзіңе?
Қорыққан қоян тәрізденіп ойларым
Неге қашады аралассаң сөзіме?

Толық

Қазақтың ақын бұлбұлы

  • 0
  • 0

«Мекен қып сусыз аралды,
Амалсыз қонған қаз» едің.
Қанатын қомдап, көк шарлап,
Ұша алмай еркін наза едің.

Толық

Қарап көріңіз