Өлең, жыр, ақындар

Елім менің

Қалың елім, қазағым, қара орманым,
Мен перзентің, өзіңсің бар арманым.
Дүниеде ел болмас сенен ыстық,
Кеңдігіңе пейіліңнің таң қаламын.

Кеңдікте бар, даламда дархандықта,
Пәктікте бар, бар онда жомарттықта.
Байлық көзі кең далам жазиралы,
Дастарханым көрсеткен мырзалық та.

Дала, дала даладай көңіл менде,
Жақсылықты танымас, бiлмес пенде.
Пәк сезімім өзіңде тамыр жайған,
Бәйшешегім гүлденген мәңгі сенде.

Жаным бірге сенiмен, тәнiм бiрге,
Көз жұмамын, кiремiн сенде көрге
Кең әлемнің, бөлшегі алтын елім,
Салиқалы ел болып, шықшы төрге.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көңіл мезгілдері

  • 0
  • 0

Қыс болып көңіл шіркін тарылады,
Жүрегім бомба болып жарылады.
Болмыстың оты ертеп күйдіргенде,
Жүрегім дос-жаранды сағынады.

Толық

Балақан

  • 1
  • 0

Атасының ботасы
Әкесiнiң қозысы
Атасының құлыны
Әкесiнің жұлыны

Толық

Санамақ

  • 1
  • 0

Он дегенің гүл
Гүлді баптай біл
Жиырма дегенің жыр
Кiшкене белес, қыр

Толық

Қарап көріңіз