Өлең, жыр, ақындар

Мен мұқалып, мүжілдім де үгілдім

  • 21.02.2021
  • 0
  • 0
  • 283
Мен мұқалып, мүжілдім де үгілдім,
Тас түнекті бұ тірліктен түңілдім.
Опындырды басқа жайттар
Қорықпаймын,
Тым санаулы қалғанына күнімнің.
Ай туады маңдайымда шалқалап,
Қасқыр ұлыр түн жамылып, анталап.
Көк бөрінің көтергенде киесі,
Менің жырым құрар сонда
Салтанат.
Аруағым өлең оқыр ақпалап,
Зейін қояр ару қыздар ақтамақ.
Тым-тырыс боп жүрген қазір сыншы көп,
Ағаларым сонда мені
Мақтамақ.
Оранып ап желегіне жалбыздың,
Жатармын-ау оң жақта бұл жалғыз күн.
Күйігінен зорға жүрмін құсаның,
Міне осындай жайды білсең,
Хал біздің.
Қара басты тықпаладым сорға алып,
Аштырмады
Адымымды тор, қамыт.
Ианаттан имене ме,
Жүрегім –
Бүлкілдейді кеудемде сол зорға анық.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құмға сіңген қан

  • 0
  • 0

Әрең көрген жалғыз ұлы қамдануда сапарға,
Қуанышты баласы өсіп, қосылғанға қатарға.
Әйтсе де іші уылжыды, жылады кеп тынбастан,
Көз шарасы жасқа толып, әжім жүзін мұң басқан.

Толық

Терезесі көңілдің шытынады

  • 0
  • 0

Терезесі көңілдің шытынады,
Жүрегімнің аңғарсақ жұпыны әні.
Сылқ-сылқ еткен бұлақ та күлмес бүгін,
Көз қаратпас қызыл күн тұтылады.

Толық

Адам едің, аруаққа айналдың

  • 0
  • 0

Адам едің, аруаққа айналдың,
Өзіңменен жолығуға жай қалдым.
Көз шараңа мөлдіреп жас тұнды ма,
Сұлулығы бар еді ғой Айманның.

Толық

Қарап көріңіз