Өлең, жыр, ақындар

Сүймеуді ақыры үйреніп те алдым

  • 02.11.2020
  • 0
  • 0
  • 843
Сүймеуді ақыры үйреніп те алдым,
Айналдым жанға сезімсіз мүлде.
Күйінен шықтым күйреуік халдің,
Қалғанда жалғыз өзіңсіз бірде.

Жібіместейін жүрегім қатты,
Сағыну енді жат ұғым маған.
Әлеміңде мен мұң едім тәтті,
Қонақ екенмін шақырылмаған.

Ертеңді ойға алып, өкінбе бұрын,
Бақытты бүгін жанбыз білгенге.
Жалғызсың. Тыныш өтуде өмірің,
Айыққан дерттен жалғызбын мен де.

Жетілмей сезім түйнегі балғын,
Солып та жатыр қалың бау мына.
Сүймеуді сен де үйреніп алғын,
Үйреніп алғын сағынбауды да!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аяулы адам

  • 0
  • 0

Селкеу түссе сенімге бір,
Күй кешеді көңіл небір.
"Адамдардың бәрі – аяулы,
Надандарсыз", – дедің бе өмір?

Толық

Ақпан кірген еріне сылқым аттап

  • 0
  • 0

Ақпан кірген еріне сылқым аттап,
Қарын үйіп-төгіп сап тым-тым аппақ.
Бұл мезгілде кетуші-ед түлкі қаптап,
Тазысын-ап шал шықты мылтық оқтап.

Толық

Алло

  • 0
  • 0

Жаным-ау, жаны нұрдан, тәні гүлден,
Өзіңсіз қалмады өмір мәні мүлдем.
Сағынып, арпалысып сары мұңмен,
Қоңырау соғып тұрған тағы бұл мен!

Толық

Қарап көріңіз