Өлең, жыр, ақындар

Көбелек

  • 25.09.2020
  • 0
  • 0
  • 926
Биіктіктен осы сенің күшті нең?
Таудай бол деп тілек айта бересің.
Ұшқым келсе, биіктіктің үстімен,
Мені қалай сөгесің?
Бұл мақсатты ұқпа мейлі,
Түсіне ал!
Ренжімеймін, мен саған.
Биіктіктің бітіп қалған ұшы бар,
Ұш дегенді ұқпай қойды керсанам.
Тарыдай ма, әлде сондай алып па?
Мендік сана бағынбайды-ау қалыпқа.
Үлкен-кіші, аласа мен биік жоқ,
Асығамын формасыз бір Жарыққа.
Тау туралы білігіңмен бөлісіп,
Өзіңдегі танымыңа сене бер,
Өліп жатса, әз Жарықпен көрісіп,
Көбелекті жынды дейді, сөгеді ел.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ханшайым

  • 0
  • 0

Әрбір атқан таң сайын,
Неге сені аңсаймын?
Менен көрі,
Сені жақсы түсінетін секілді,

Толық

Сезім

  • 0
  • 0

Өкініш деп қоя салған шын атын,
Қалауымды көзімнен-ақ ұғатын.
Гүр еткенде жасын сынды бір жарқыл,
Шатырының астына алып тығатын.

Толық

Таңжарық

  • 0
  • 0

Құс жолында қозғалады әз оттар,
Күн астында қасірет бар, ғажап бар.
Шаңырағын күнге ұқсатып көтерген,
Мағжан сынды қазақтар...

Толық

Қарап көріңіз