Өлең, жыр, ақындар

Таң

  • 27.08.2020
  • 0
  • 0
  • 560
Бозала таңда бозторғай әлі шыр етпей,
Тып-тыныш дала тұмшанып шыққа сүмектей,
Жылыстап алып, жарығы налып жұлдыздың
Қалтырайды кеп баяу бір соққан жүректей.
Ұйықтаған бұлттар ұйтқыған желмен жайылып,
Тазарады аспан нұрына талғақ шайынып.
Сейілмей салқын соныға түсіп топ жылқы,
Қотанда қойлар күйісін соңғы қайырып.
Бозторғай ұшып, үлгірді сәтте сайрап та,
Қарашықтай құс қайда жүр өзі, қай жақта?
Табиғат – уыз, шайқалып кетті шелегі,
Әлден-ақ кейін айналып кетті қаймаққа.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сонау жылғы іңір

  • 0
  • 0

Он екі перне қарағай
Сөйлейтін еді сұңқылдап.
Сөйлеген кезде сұңқылдап
Қиссасын әкем айтатын.

Толық

Нұрқан мен Хайролла

  • 0
  • 0

Нұрқан – ақын, Хайролла – төкпе жырау,
Егіз шекті екеулеп жеккен ылау.
Хайроллаға жыр туса хабар келген:
– Жет Торғайға тезірек, жет, жаным-ау.

Толық

Сұрарсыңдар

  • 0
  • 0

– Өмірбаян жазып бер, – деді маған,
(Өміріңді сұрай ма тегін адам?..)
Өміріме аз емес өкпе-назым
Соны еске алу – өш ету мені маған.

Толық

Қарап көріңіз