Өлең, жыр, ақындар

Туған тіліме

  • 11.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1993
Етектегi тасыңды
өрге апарсам деп едiм,
есiктегi басыңды
төрге апарсам деп едiм,
өз елiнде өгейлi,
кiсi үйiне кегейлi,
кенезелi күйiңе
көл қотарсам деп едiм.
Бұлт басқан көгiңдi
нұр жайнатсам деп едiм,
тереңдегi кенiңдi
күнге ойнатсам деп едiм,
кеуiп қалған көнiңдi
қымыз құйып жiбiтiп,
құлақ құрышын қандырып,
сырнайлатсам деп едiм.
Көгендегi қозыңды
жамыратсам деп едiм,
ошақтағы қозыңды
тағы жақсам деп едiм,
қорамсаққа қол салып,
қозыжауырын жебеңдi
темiренiн тебiрентiп,
жауыңа атсам деп едiм,
терезеңдi теңелтiп,
керегеңдi кеңейтiп,
қабағыңды қайтадан
жадыратсам деп едiм,
қайран, Ана тiлiм!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жетім бұрыш

  • 0
  • 0

Қорлықты мына кiм көрген:
Алматы толы - үйсiздер.
Үйсiз де күйсiз жүргенмен
Ұрпақтың қамын үнсiз жер.

Толық

Жаңбыр

  • 0
  • 0

Бұлттар неге ауады?
Жаңбыр қашан жауады?
Шөлдеді ғой ағаштар,
Шаң басты ғой ауаны.

Толық

Ұзатқанда

  • 0
  • 0

Менен туған жырлардың ең сұлуы,
Мен өсірген жемістің ең шырыны;
Шабытымның жаралған шұрайынан,
Тал бойынан табылмас кемшілігі;

Толық

Қарап көріңіз