Өлең, жыр, ақындар

Күншілдің күңкілі

Қарға тыңдап бұлбұлды,
Қатты қынжылды,
Қабағы түйілді,
Бұлбұлға бұлай бұйырды. —
Немене сонша шырылдап,
Көрінгеннен жыр ұрлап.
Жылаудан басқа білмейсің,
Өмірі бір күлмейсің,
Еңірейсің, сарнайсың,
Ылғи ғана зарлайсың,
Неге бір қаттырақ,
Тыңдауға жақсырақ,
"Қақ "— дейтін дауыс таппайсың,
Мұнымен жанға жақпайсың,
Айда жөнел, кет! — деді.
Басқа айтуға ақыл жетпеді.
Күншілдің сол ғой күңкілі,
Бүкпесіз, бірақ, шын сыры,
Бұлбұлды сөйтіп қарғаған
Сақтасын құдай қарғадан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тоқылдақ пен тиін

  • 0
  • 0

Тоқылдақ дейтін құс бар,
Жаз бар, қыс бар,
Бір күн тыным таппайды.
Түнде де жатпайды,

Толық

Беттескенде

  • 0
  • 0

"Б "сиырға завферма,
Сөзге келсе шап берме.
Тілінің де уы бар,
Кейде арақтың буы бар.

Толық

Құлду-сұлду

  • 0
  • 0

Шәлдірбайға Мәлдірбай
Айтып отыр қалдырмай:
"Тоест "... дей қалса Шәлдірбай,
Түсінбей қалып Мәлдірбай:

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар