Өлең, жыр, ақындар

Темірше

  • 29.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1593
Темірше.
Темірше дос.
Темірше ағам,
Өгейлігін көрсетті-ау өмір саған.
Шөміштен қысып құйды ол сыбағаңды
Қытымыр секілденіп келін сараң.

Бұрқатып анда-санда жыр дауылын
Сағынып жүруші едің сыр қауынын.
Мылтығыңды кезеніп бүкең-бүкең
Қуалап Жетісудың қырғауылын.

Аңшылық құрар шағың тек күзде еді,
Құстардың алдарқатып көп тізбегі
Қырғауыл қанатындай қызыл-жасыл
Қу өмір қуғаныңмен жеткізбеді

Жетем деп Сырға бардың, қырға бардың,
Үні едің сұңқылдаған бір ғаламның.
Қырғауыл қауырсыны секілденген
Кім білген баянсызын жыр-қаламның!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Екі сурет

  • 0
  • 0

Сұлу көрсем соңынан жүгіретін
Мынау – менің жас күнгі сүгіретім.
Шарап берсең шалқалап сіміретін
Мынау – менің бүгінгі сүгіретім.

Толық

* * *

  • 0
  • 0

Тағдырдың болмаған соң қожасы адам,
Бермейміз ертелі-кеш маза саған.
Басымды тауға да ұрдым, тасқа да ұрдым–
Бармақтай бақ берші деп, о, жасаған!

Толық

Жыңғылды көң

  • 0
  • 0

Аңсап ем айлар бойы бұл күнді мен,
Ақыры жеттім саған,
Жыңғылды көң.
Иіскесем шашақталған шырпыңнан бір

Толық

Қарап көріңіз