Өлең, жыр, ақындар

Жапырақ-ғұмыр

  • 29.01.2020
  • 0
  • 0
  • 1276
Сарғайған бақта өзгерген мүлдем реңі,
Жапырақ бірде жылайды, бірде күледі.
Онсыз да оның бір сәттік келте ғұмырын,
Зулаған мынау қатыгез күн кеміреді.
Басталып жаңа өмірдің әні көктемде,
Сыбдырлап еді ерке жел тәнін өпкенде.
Күз келіп енді сарғайып мұңға батады,
Қызықсыз екен тіршілік мәні кеткенде.
Ілініп тұр-ау үміті сағағына әрең,
Жұбатқым келді кептеліп тамағыма өлең.
...Өткінші екен ғой расында Өмір дегенің,
Қарасаң бір сәт жапырақтың жанарыменен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Баба ескерткіші жанында

  • 0
  • 0

Уа, Келменбет, дүр баба!
Таңдай қаққан талайлар,
Тау болмысты тұлғаңа.
Қорған болар жұртына,

Толық

Еңбек

  • 0
  • 0

Таңмен тұрып таласып,
Шиқылдайды торғай да.
Жасыл қырдан әрі асып,
Ұшып кетті ол қайда?

Толық

Біз биікте тұрамыз

  • 0
  • 0

Жетелейді жолы алға,
Әкем менен анамның.
Біз ғана тек оларға,
Бар асылы ғаламның.

Толық

Қарап көріңіз