Өлең, жыр, ақындар

Қазақ даласы

Асау төрі, бос белбеу жеріміздің,
Көтерер шыңың көкке еліміздің.
Жүйрігі жылқы болса кең даланың,
Қыран бүркіт серігі серіміздің.

Заманнан алыс жатқан байтақ елге,
Көз түссе жат елге қона көрме.
Көк туды қозғайтын самал желің,
Есіп тұрса жайылып құшақ кеңге.

Жусаны кең даланы жатыр бөліп,
Көзің ашып жүргендей бұлақ көріп.
Ақылдың асауы бар жөт міңезге,
Дала аймақты бөлісіп жатпас көңіп.

Жат көздің қызыққаны не тұрады?
Алаштың естілгенде ар ұраңы.
Мамықтай жұмсақ жердің киесімен,
Жүрекке алып-ұшып мәң қонады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз