Өлең, жыр, ақындар

Гүл мен бұлбұл

  • 16.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1492
Құмыр бұлбұл гүлді жырлап бақтағы,
Көмекейін күміспенен қақтады.
Әнге айналды ғұншагүлдің — әппағы,
Гүл қауызы — ғашықтардың қақпаны.
Жұрт таң қалды балға малып бармағын. —
Айтты бұлбұл ақындардың арманын;
Мөлт тамшының сол қауызға бөленген
Нәзік гүлді майыстырған салмағын.
Қайыл қалып: неткен жыр, — деп, — неткен үн! —
Күллі маңай мақтау айтты теп - тегін.
Бірақ бұлбұл білмеп еді,
Сол гүлге
Бір төбеттің түнде сарып кеткенін ...

1987 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Cәттіғұл бейітінің басында

  • 0
  • 0

Кетпек болып тәу етіп атты бұрдым,
Қапты бір мұң.
Қабақты жапты кірбің.
Жатты жырдың моласын шағыл басып:

Толық

Сөну

  • 0
  • 0

"Шырақтай жанған жүрегім, —
Нұр шашам маңға—шашам жыр.
Мен, мен!.." — деп алыс кеткен сол—
Досымның нағыз бірі еді...

Толық

Қараған Босаға қырғыны

  • 0
  • 0

"Біссіміллә!" — деп бастайық гәптің басын,
Ер назарын қайтармай, аттың басын!
Ала майдан алғида жолықтырмай,
Ақ қағаздың бетінде тап қылғасын!

Толық

Қарап көріңіз