Өлең, жыр, ақындар

Түнгі қиял

  • 14.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1938
Иелік етіп тұрғанда қара түн даламда,
Қап-қара сұлулық жайғанда қанатын ғаламға,
Сапарға шықса боз атпен бозбала-ғашық,
Тыныштық даусын шу дүние жаңа тыңдағанда.
Дейтіндей, "бейуақ жол жүрді неге осы балдырған?"
Сыбыры сылқым самалмен кеңесіп алғым бар...
Қара судағы қалғыған ұқсап аққуға,
Ақ көйлекпенен көрінсе елесің алдымнан.
Сезім кеп жетсе содан соң самалдан құраққа,
Қиялды бастап әкетсе жаңа арман жыраққа.
Ақбоз ат мені жеткізсе алып-ұшып бір,
Қара түндегі қалғыған,
Ағарған Мұратқа...
Қарықтырғанда көзімді ақ тамақ қарша,
Сезім шіркінді төзімім шаққа басқарса.
Телміре қарап содан соң бір-бірімізге,
Тұра берсек-ау тапжылмай ақ таң атқанша!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Насихат қазақия

  • 0
  • 0

Шын шайырда ру жоқ — ұлт болады,
Рушылдың шатпағы — қыртқа дәрі...
Жерде жүрген бауырды бөле алмас ең,
Көтере алсаң тауыңды бұлттан әрі.

Толық

Шыдамға шақыру

  • 0
  • 0

Шырағым, шытынама шықшыт керіп,
Шамшылдық шараңа тұр шып-шып толып.
Шақ тұрған шерменде - шер, шырпы - шыдам,
Шарт кетер шамырқанса быт-шыт болып.

Толық

Ініге

  • 0
  • 0

Дүниенің доғарып дөңгелегін,
Шабытымның қаңтарып кер дөненін.
Сезім - салғырт, ой - мимырт, сана - күңгірт,
Тартқан шақта демді үзіп, мен де өлемін.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар