Өлең, жыр, ақындар

Жанарың, қалқа, жасырды...

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1480
Жанарың, қалқа, жасырды
Оянған ойды тезінен.
Үзіліп түскен жасыңды
Үмітім деп сезінем.

Жанарың, қалқа, жанарың
Тұп-тұнық боп жатады.
Сол тұнықтан қанамын,
Сол тұныққа батамын.

Кірпікке көз бақтырып
Қойған әлде жан ба едің.
Көлеңкесін лақтырып
Қарап тұр ма әлде кім?

Көлеңкем түсті бетіңе,
Айдын болдың – айыбың.
Сол айдынның шетіне
Тоқтады менің қайығым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Поэзия

  • 0
  • 0

Неше түрлі жалқау мен қырсау мінген,
Поэзия секілді бір саулы інген.
Ботасы өлген секілді ертеде оның,
Абай жатқан баурында кер төбенің.

Толық

Қызыр

  • 0
  • 0

Біздің қария кісі еді-ау бір кең пейіл,
жоқ, айтпаймын бір шайы мен бір етін:
кім келсе де — аяғына еңкейіп,
қонағым деп кебісін сап жүретін.

Толық

Машқар-ата

  • 0
  • 0

"Бет күймесін таңда машқар күнінде –
дейтін қария, — бір тергеу бар түбінде
Белгісіз бір үрей туып үнінде,
бұны айтқанда кететұғын дірілдеп.

Толық

Қарап көріңіз