Өлең, жыр, ақындар

Аяз – жеңгем

  • 30.05.2019
  • 0
  • 0
  • 3526
Аяз, аяз!
Бозарды бет шымырлап,
үлпек қарда ізім қалды қыбырлап.
Қыс келгенін, мұз басқанын даланы,
суық жел тұр құлағыма сыбырлап.
«Бұрынғыдай иығыңды керме!» – деп,
өн бойыма ызғар шықты өрмелеп:
кешке жақын жанай өтіп көрме деп,
боз қырау тұр қыз әйнегін перделеп. .
Аяз-жеңгем қориды сол қызды анық,
Өзім түгіл
Көзімнен құр қызғанып;
Күйеуі бар – ұмытқан ғой құдайды –
Құлағымды жазықсыз
Қызартқанша бұрайды...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қайда кеттің бұлтың-бұлтың боп қашып

  • 0
  • 0

Қайда кеттің бұлтың-бұлтың боп қашып,
ала толқын, тоқтай тұршы, тоқташы:
Сенің ернің керек болып тұр маған
сүю үшін жағалаудың көк тасын.

Толық

Топырақ

  • 0
  • 0

Сәби шыр етіп жерге түскенде —
түбі сол адамның қабірі қазылар
тұстың топырағы әйтеуір бір белгі
беруге тиіс.

Толық

Тау бөктерін көп аралай, аралай

  • 0
  • 0

Тау бөктерін көп аралай, аралай,
сиреп-сиреп кеткен сын-ды қарағай.
Қарай-қарай көк аспанға сұңғыла,
араласып кеткен сын-ды шың мына.

Толық

Қарап көріңіз